Hafta sonu saçlarım için boya almıştım. Her zaman kullandığım markanın her zaman kullandığım rengi yeni bir ambalajla piyasaya sürülecekmiş. Ve bu nedenle bir iki haftadır eskisini bulamamakla birlikte yeni ambalajlı halinin gelmesini bekliyordum. Baktım zaman geçiyor Loreal'in üzerinde aynı renk isminin yazdığı boyasını denemeye karar verdim.
Devasa bir kutu, süslü püslü, dersiniz ki Bülent Ersoy saçını boyayacak olsa bununla boyardı. Cart pembeler havalarda uçuşuyor.
İçinden çıkanlara baksanız dersiniz ki saç boyası değil son teknoloji ürünü.

Boyanın karton kutusunun yan yüzünde tırtıklı bölümler var, parmağınızla bastırıp açıyorsunuz (ki ben bu detayı karton paketi çöpe attıktan sonra farkedip geri çıkardım ve tekrar kulakçıklarını içine sokmak yoluyla kutuyu eski haline getirdim. ) ve açılan boşluğa içinde beyaz karışım sıvısı olan plastik şişeyi içine oturtuyorsunuz.
Sonra efenim onun ağzını açıp, içinde esas boyanın olduğu tüpü üstündeki mekanizmaya oturtup sağa çevirmeniz gerekiyor ki mekanizma devreye girsin ve tüpün ağzı açılıp yerine yerleşsin.
Sanki isviçreli bilimadamları senelerce üstünde çalışmış!!!

Benim traji-komik sabah hikayem de tam böyle başladı.

Eldivenleri taktım o kutuyu ters çevirip tüpü tepesine oturttum ama mekanizmaya yamuk oturdu mu!.. Yamuk oturduğu için ne yerleşiyor, ne de geri çıkarabiliyorum.
Gittim eşimin alet edevat kutusunu açtım, içinden ince uçlu pense (karga burun mu nedir) onu aldım, uğraştım tüple dipteki kutunun arasındaki o (tövbe tövbeee) şeyi çıkarmaya çalıştım (çıkarmaya çalışırken kopsaydı kimbilir neler olacaktı) ve neyse ki çıkardım.

Saçlarımı boyamaya nihayet başladım ama böyle bitmedi, efsane hemen geri döndü!!

Bu sefer de o gerzek elde tutulan boya şişesi gibi şeyin dış yüzeyini kaygan bir malzemeden yapmış oldukları için, hem saçımı ayırmaya boyamaya çalışıyorum hem şişeyi elimde kaydırmadan sabit tutabilmek için çılgınca bir mücadele veriyorum.
Yani boyadım ama yarı ömrüm geri gitti. (Almanlar gibi ende gut alles gut diyemiyorum kusura bakmasın kimse)
O Loreal'in de, saç boyasını icat edenin de benden yemediği küfür kalmadı işim bitene kadar. Ben böyle rezalet görmedim yani hahahahah komedi filmi gibiydi hem gülüyorum halime, hem saçlarım diken diken olmuş 'bitsin artık! Bitsin artık! nefes nefese bunu söylüyorum içimden :)))

Boya bittikten sonraki bekleme süresi içinde, saçlarımın pembe renk çıkmayacagı ne malum şimdi, ya da ya saçlarım elimde kalırsa gibi korkulara kapılmadım dersem yalan olur. Ikinci üçüncü bir saldırı bekliyordum yani ama olmadı. Yıkadım ve bitti.
Saçlarımı kendim boyamaya devam edeceğim evet, yine de sıkıcı kuaför koltuklarından ve onlara dünyanın parasını vermekten iyidir ama bir daha asla bu konuda bildigimden şaşmayacağım!

Neyse boşverelim saç boyasını ve benim lanetli başlamış pazartesimi, dün feci kötü bir bit pazarına gittik ve ardından bitlerimizden kurtulmak için kendimizi ormana attık biz...

Daha önce gitmediğimiz bir pazardı ve gidip bir bakalım dedik. Gittiğimizde gördük ki çoğu Türk, Hintli veya Arap olan bitpazarcıları evlerinde ne kadar çer çöp varsa getirip oraya yığmışlar, çok didiklense işe yarar şeyler çikabilirdi ama benim/bizim sevdiğimiz tarz bit pazarlarına benzer bir atmosferi yoktu ve sıkıldık. O noktada orman yetişti imdade! Hafif çiseleyen yağmur altında şemsiyelerimiz ve biz... Çok ağaç, az insan... Nefes aldık bir güzel...




Çok güzeldi, çok...