Ateşböcekleri


ışıkla ilgili bir yazı okuyordum, elektrikler kesildi

boğazından geçerek midesine indi kent gecenin

mum aramadım, oysa vardı

pencereye gittim kalkıp çalışma masamdan

iki sevgiliden söz ediyordu ağaçlar fısıldaşarak bahçede

ağaçların yalnızlıklarından korktum

sonra yollardan söz açtılar, düşledikleri yollardan

işte o zaman ateşböceklerini,

birbirini kovalayan iki yanarsöner ışığı gördüm

gezinen son yıldızlarıydılar yeryüzünün

çaldıkları ağustosböceklerini tahta kafeslere dolduran

bir hırsız çetesi geçti sokaktan

ay siliyordu, siliyordu camlarını terleyen evlerin

bir ırmak kente geri dönmeyeceğini bildiren

bir mektup yazıp akıp gitmişti sudan gerekçelerle



yerçekimini aşk yoksunlarına bırakıp

bir bir çıkardım giysilerimi

ve kapısını araladım uyuduğun odanın

sonra açılmak için dokunmamı bekleyen

pembe gülleri gezdirmeye gittik

ağaçların gözlerini yumduğu küçük koruda

gökyüzümü sarsıyordu ıslak kelebek kanatların

ve geceyi

şu ısırıp durduğun geceyi

gitgide derinleşen karanlıkta gitgide sertleşen geceyi

yıldızların gökfişekleri gibi içimizde patladığı geceyi

çiğlenmiş sabahla birleşen ve küçülen geceyi



her güne böyle başlayalım sevgilim

böyle, ateşböceklerine teşekkür ederek



Akgün Akova