3 Mayıs 2008 Cumartesi

Günlük yasamin engelli insanlar icin ne kadar zor oldugu, yollarin, kaldirimlarin, magaza girislerinin vs. onlara göre düzenlenmedigi ara sira yazilir, cizilir, bazen teselli ikramiyesi misali ufak düzenlemeler de yapilir hatta. Ama ben durumun bu kadar vahim oldugunu, koltuk degnekleri ile yürümeye baslayana kadar hic anlamamisim. Günlük yasamin sokakta engelliler icin ne kadar zor olabilecegini düsünmemisim. Ne yazik ki kendimi onlarin yerine koymam ancak simdi mümkün olabiliyor.

Uzaklik kavraminin ve ne kadar görece bir kavram oldugunu düsündüm gecenlerde... Degneklerle yürümek zorunda oldugum mesafe 150-200 metre gibi bir mesafeydi. Eski halimle haldir huldur carcabuk yürüyebilecegim o yol, degneklerle bitmek bilmedi... Yürüdükce önümde uzadi durdu...

Otururken ayaklarimi altima toplamaya, sekilden sekile sokmaya öyle alismisim ki, simdi hep uzatarak oturmak bile beni rahatsiz ediyor...

Her seye ragmen, hep daha kötüsünün de oldugunu bilmek sükretmeme yetip de artiyor.
Engelleri olanlarin yasamlarinin ne kadar zor oldugunu anliyorum... Onlara kolaylık, sabir diliyorum... Kiymet bilmek, sükretmek, her seyden sikayet etmemek o kadar önemli ki...

5 yorum:

yaban dedi ki...

ozgurluk kavrami da cok goreceli. bize gore ozgurluk bambaska kavramlar tasirken, birileri icin sadece sokaga cikmak veya bakkala yuruyerek gitmek..
bir de tatil kavramini dusun, benim yurume engelli arkadaslarim olduktan sonra onlarin aslinda ne kadar cok yere girmekten menedildigini farkettim, onlara uygun ortam hazirlanmadiktan sonra kapida kocaman bir `engelliler giremez` tabelasi olmasi gibi.. hani bazi yerlerde kapilarda yazar er ve erbas giremez, 18 yasindan kucukler giremez, eh sen gerekli rampayi koymamissan oraya, kapiya da benzer bir tabela as, ayni sey cunku, `engelliler giremez`
isin kotusu, bunu ancak bir yakinimizin basina gelince veya bizzat biz yasayinca farkediyoruz, normalde ne kadar koruz.. gormezden geliyoruz..

ayçobanı dedi ki...

Demet, hazir konuya dikkatin cekilmisken bir de bizim ülkemizle ne bileiym en iyi bildigin Hamburg'u karsilastir bir. Ögrenciyken ilk defa ciktigim bir yurtdisi seyahatinde, cömez kafayla, ne kadar cok özürlü var burada diye düsünmüstüm. Halbuki rakamlar öyle demiyor. Sadece buralardaki insanlar sokaga cok daha rahat cikabiliyorlar. Cünkü kaldirimlarin yükseklikler, saglikli bir insanin bile sicrarken kendine zarar verebilecegi yükseklikte degil. Alt ve üst gecitlerde ya rampa, ya asansör mevcut. Magaza restoran giris cikislari uygun ölcülerde ve de bu durum onlarin da sokaga cikmalarina, topluma karismalarina yardimci oluyor. Biz de ise durum engele engel katmak gibi oluyor.

Bu konuda yapisal yasalar oldugunu ve zorunluluklar oldugunu meslegim geregi de biliyorum. Kontrol cok ve yaptirimlar cok zayif oldugu icin de uygulama zayifliklari kacinilmaz oluyor.

Üniversitede bir hocamiz, medeniyet bir ülkenin kaldirim yüksekligi ile alakalidir, gözlemleyin lütfen derdi. Umarim bu yazini, bu yorumlari okuyanlari da düsündürür!!

hindiba dedi ki...

Komik gelecek belki ama ben de sözünü ettiğin "aydınlanmayı" bebek arabası kullanmaya başlayınca yaşadım. Elini kolunu sallayarak, hiç bir şeye takılmadan rahatça yürümek büyük özgürlükmüş.

funda dedi ki...

siz böyle bir konudan sözetmişken bugün bende bu konuyla ilgili bir mail aldım.. belki bu konuda küçük bi yadımda bulunabiliriz... sizin için yayınlamanın bir sakıcası yoksa şöyle bişey :
Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı olarak 12 yaş altı işitme problemi olan, maddi durumu kötü, hiçbir sağlık güvencesi olmayan fakir çocukların tüm tedavisini ve kullandıkları işitme cihazını ücretsiz karşılayacağız.

Çevrenizde bu tür çocuklar varsa lütfen benim telefonumu verin.

SEMA ONAY (Rektör Asistanı)
Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Yurtiçi Yayın Koordinatörü
Cep Tel: 0543 291 65 65 --- 0532 504 02 22

un4tunately dedi ki...

23 yıllık hayatım boyunca 3 defa yürümeyi öğrendim ben.. ilkini hatırlamıyorum ama diğer ikisi hayli acılıydı, unutmak ğek mümkün olmadı.. dolayısıyla seni çok iyi anlıyorum şekerim.. Allah acil şifalar versin, halimize çok şükür.. :)