Gecen haftanin benim icin en önemli degi$ikligi;
sari $ekerim'den ayriligim oldu.
Gecenlerde bahsetmi$tim, valizlerini topluyor, yagmur cizmelerini ve birkac kazagini bana birakti diye.

Alman olan kocasinin universitesiyle olan bagini tamamlayabilmesi icin bir süreligine burada bulunuyorlardi, ve M. 'bari burada oldugum süre icinde biraz almanca ögreneyim' diye kursa geliyordu.

Kursa ba$ladigimda sinifa girdigim ilk günü hatirliyorum, hepsi ba$ka dünyanin insanlariydi. Her birine o kadar yabanciydim ki...
Kitabimin ilk bir iki gün olmamasi nedeniyle (okuldan alindigini zannediyordum, meger kitapcilara siparis edip beklemek gerekirmis) onun yanina oturdum, kitabini birlikte kullandik. Ve o günden beri hic ayrilmadik. Ne kadar benziyoruz dedim bazen icimden, dünyanin bir ucundan bir insan ve ben, ne kadar benze$iyorduk.... Digerleri ile aramda hissettigim ucurum onunla hic olmami$ti. Acaba amerikan etkisi altinda mi yetisiyorduk ciddi ciddi birilerinin dedigi gibi :p

Neyse dedikodular, defter üzerinden yazi$arak onu bunu ceki$tirmeler, sinifa gelmedigimiz zamanlarda birbirimizi idare etmeler, dersin sonrasinda gelmeyene günün raporunu ve ödevleri haber vermeler derken arkada$ligimiz 4 ay'a dayandi. Iki ki$i ba$ladigimiz arkada$ligimiz sonra cete kurup esmer $eker J. ve Tayland'li M.'yi de aramiza katmamizla 4 kisilik bir gruba dönü$tü ama yine de bizim aramizdaki bag daha bir farkliydi.

Gecen ay netle$mi$ti bu ayin ortalarinda San Diego'ya dönecekleri... Ama zaman ne cabuk gecti...
Bu cuma kurstaki son günüydü. Son bir haftasi zaten esya toplamak ve valiz hazirlamakla gecti, per$embe günü dersten sonra 3 kiz (O, M. ve ben) bir yerde oturup sohbet ettik, bi$eyler ictik, son kez özel zaman gecirdik. Ona bizi hatirlatacak hediyeler verdik.
Dün dersten sonra vedala$tik... Sarildik, öpü$tük. Bir gün San Diego'ya gidecegime söz aldi, ve de ileride bir zaman onu Istanbul'da misafir etme sözü aldim.

Son bir öpücük daha aldim tam dönecekken ve okulun alt katindaki iki ayri kapidan ciktik. Kapidan di$ari ciktigimda, bogazim dügümlendi. Gözlerim ya$ardi. Sokagi hizlica yürüdüm, diger kapidan sokaga ciki$ini yakalayayim da bakayim arkasindan diye, aman bir yandan kendime 'kizim yani bravo, burada da arabesk'e devam' diyorum bir yandan da huy iste ne yapayim dayanamiyorum :)

Duygusalla$mamin sebebi O'nun bu diyardaki ilk arkada$im olmasiydi, ilginc bir $ekilde, onunla i$imizin burada bittigini düsünmüyorum. Evet cok cok uzagiz birbirimizden belki hayatimiz boyunca bir ya da iki kez bir araya gelebilecegiz ama hep digerimizin nerede ne yaptigini bilecegiz...

Güle güle tatli kücük arkada$im...