Kac gündür düsünüyorum, neden bloga bir $eyler yazmak istemedigimi...
Anneme yazdigim mektubun eksik kaldigini düsünüyorum sonra da... Ve buna bagliyorum, 'yeni' bir konuya gecemememi :)
Oysa üzerinde düsünülmü$ bir mektup degildi o. O anda, aklimdan gecenlerdi, söylemek istediklerimdi. Ve tabi ki bir kac paragrafta bitemezdi...
Ama tam olarak anlatmaya ne benim vaktim, ne de sabrim vardi.
Sonra yine düsündüm. Yarim kalmi$ '$ey'lerin, bizimle nasil ya$adigini, ya da bizi nasil ya$atmadigini düsündüm.
Buralarda bir arkada$ var, zorlamalarimiz sonucu facebook'a üye olan. Ilginc bir söz etti gecenlerde. 'Bu facebook benim hayatimi kurtardi' dedi. Taa üniversite zamanlarindan ya$adigi, bitirdigi, ama üzerine hic konu$amadigi ve hic hesapla$amadigi, 'derin' bir ili$ki...
Duygusal boyutta onun icin 'artik' bir $ey ifade etmese de bu ki$i ve ili$ki, bu yarim kalmi$lik hep onun icinde, onunla ya$ami$, hem de bunca zaman!!!
Diger ki$inin ona kirgin kaldigina, noktanin konamadigina dair bir dü$ünceyle gecmi$ yillar... Ve $imdi facebook sayesinde o kisiyi bulmu$. Eski mevzular hic konu$ulmami$, ve tabi ki hesapla$ilan bir konu da olmami$. Ama, sorulan bir hatir, arada gecen zamanda neler yaptiklari, simdi nerelerde ve ne yapiyor olduklari gibi bilgilerin verilmesinden sonra, sahip olunan cocuklarin fotograflarinin yollanmasi, vs...
Ve sonunda ortaligin aslinda 'süt liman' olduguna dair kendiliginden gelen bilgi... Bu ileti$im, gecmi$i de$meden, ve fakat $imdiyi konu$arak gercekle$mi$.
$imdi ikisinin de ici rahat, yarim kalmi$ bir durum, alinacak 'helallik' yok artik. Icler rahat, ve sair sonuclar...
Insanin algilarinin acik olmasi; cevresindeki gelismelere, cevresindeki insanlarin hayatlarina ve ya$adiklarina gözünün, kulaklarinin kapali olmamasi 'hayati biraz daha anlama' i$ine de yariyor.
Ben $imdi burada, oya gibi i$lemeye cali$tigim ya$antimda; ''bir gün Türkiye'ye/Istanbul'a dönecegim'' dü$üncesini hep kafamin kenarinda bir yerde tutarak, kendime de, ya$antima da haksizlik ettigimi anladim.
Bir $eyler yapmak istedigimde; nasil yapacagimdan önce, ''ne de olsa bir süre sonra, Istanbul'a dönecegiz, bu durumda acaba bo$una bu i$e giri$mesem mi?'' ya da '' giri$tigime deger mi'' diye kendime sormaktan sIkILdIm. Bir önceki yazimda ekledigim konu$mada adam $una benzer $eyler söylemi$ti: 'Noktalari, $imdi birle$tirmeye cali$mayin, bunu yapamazsiniz, sadece ileride bir yerde birle$eceklerine inanin'
Bunu yapmaya karar verdim.
Gecmi$le sirtlayarak ya$anmiyor, gelecekle de ya$anmamali. O zaman yapilanin, 'gelecekte cennet ya da cehennem var, ben o zaman oraya cali$ayim' demekten farki kalmiyor. Sahte, oturaksiz, dayanaksiz ve ödünc bir ya$am oluyor ya$anan. Ya$ayan ben degil, benden bagimsiz 'ya$amim' oluyor o zaman.
Olmaz... Böyle olmaz ayol! :)
$imdi buradayim, buraliyim. Bir sonraki sürecte, nerede olacaksam, oradayim, oraliyim, bu kadar...
:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder