Hayat burada cok yeni, cok taze, cok degi$ik benim icin...
O kadar degi$ik ki, olumsuz hic bir sey göremiyorum etrafimdaki yenilikleri görmekten. $eker kiz Candy gibi agzim kulaklarimda dola$iyorum sokaklarda.
Cok degil 1,5 sene öncesini dü$ünyorum. O kadar bunalmi$tim ki Istanbul'dan, her$eyin ayni gitmesinden, ho$görü yoksunu insanlardan falandan filandan.
Bazen sokakta yürürken, hic bilmedigim yollarda yürüdügümü hayal ediyordum. Yolunu izini bilmedigim sokaklarda yürüsem, sokaktaki kimseye karsi bir sorumlulugum olmasa, istedigim gibi giyinsem, istedigim gibi dola$sam, bir yerde, bilmedigim bir yerde ''yabanci'' olsam... Hep dötü kollamak zorunda olmasam... diyordum.
$ükür... Bunu da ya$adim.
$imdi her$eyin kiymetini daha iyi anliyorum.
Insanin sevdiklerinin uzansa dokunacak kadar yakininda olmasinin, telefonun calmasinin, komsunun kapiyi tiklatmasinin, eline bos bi fincan alip yan dairenin ziline basip ''biraz pirincin var mi?'' diyebilmenin, ayaklari alta toplayip oturup bir dostla türk kahvesi icmenin, o sohbetlerde kadinligi kurtarmalarin, falanin filanin kiymetini anliyorum.
her $ey bir arada olamiyor iste cogu zaman.
hem $oför mahalli olsun, hem cam kenari olsun hem de üc kuru$ eksik olsun olmuyor :)
$imdilik buralardayim, ve buralarin tadini cikariyorum. Özledigim $eylerin ve kimselerin yasInI tutmuyorum cünkü bir gün yeniden oralarda olacag/im/iz, ve oralarin tadini cikarma zamani gelmi$ olacak :)
Istanbul'u özledimk mi özledimk :)
1 yorum:
Iste ben de o yuzden donemiyorum bir turlu :)
Yorum Gönder