Bugün ofisten iki arkadaşımla kahve içmek için dışarı çıktık. Dönüşte de kolkola girdik, lak lak yapa yapa ofise doğru yürüdük. Hafiften yağmur yağıyordu. Şemsiyelerimizi almamıştık yanımıza, kapüşonlarımızı taktık.
Dedim ki onlara:
"İki tane şemsiyem var. Biri siyah renkli kedili, diğeri nar çiçeği kırmızısı... Her gün birini alıyorum çantama. İkisi de üzülmesin diye, ikisini de kullanıyorum. Ama dikkat ettim ki, ne zaman siyah/kedili olanı alsam yanıma, o gün ben sokaktayken yağmur yağıyor ve şemsiye kullanıyorum. Ne zaman kırmızı olanı alsam yanıma o gün yağmur yağmıyor, yağsa da benim sokakta olduğum zamana denk gelmiyor."
İçlerinden biri dedi ki bana: Şu dünyada bi tane kıskandığım insan var, o da sensin Demet. Kadının derdine bak yaa!"
Aslında bilmiyorlar ben başka neleri dert ediyorum. Ama sanırım üzüldüğüm şeyleri yaşamımın merkezine koymuyorum, onların yaşamımın gidişatına hükmetmesine izin vermiyorum. Farklı olan bu... O yüzden belki dışarıdan böyle görünüyorum.
Farkediyorum, düşünüyorum, elimden bir şey gelip gelmediğini tartıyorum kafamda. Eğer elimden gelen varsa yapıyorum. Yoksa onu yaşamın akışında bir 'üzücü' detay olarak isimlendirip, gönderiyorum yerine. Başa çıkılması zor acılar da yaşayacağız elbet... Ben gücümü onlara saklıyorum.
6 yorum:
ohh iyiki uyandın sen.. hep yaz böyle kedileri anlat bişey bişey ama yaz..özlemişim cidden.
yaşamımın merkezine koyduğum ve bütün hayatımı altüst ettiğim bişeyi sıpıtıp atmaya karar verdim bu yazıdan sonra..kedili şemsiyem de yok ama mor çiçeklisi de olur dimi
ay kadinin derdine bak, super ama hakkaten, :))
ben de uzuntulerimi etiketleyip gonderebilecek kadar guclu olmayi dilerdim,
uzuntuleri evcillestirip onlara bakip besleyip buyutuyormusum gibi geliyor bana,,
Son paragrafi sanki ben yazmis gibiyim. Demeeeet, ne iyi ettin de yine geldin!
Fundaaa geç bile kaldın, hadi çabuuk! Hayat beklemez bak ona göre ;)
Yabancığım, klasik olacak ama güçlüsün, sadece gücünün farkında değilsin bence. Hepimiz için geçerli bu.
Hem belki bir dönem senin yaptığını yapmak lazım gelir, belki gücünü farketme yolunda bir süreçtir bu da.
Evreen, ben de çok mutluyum çok! Hele de arkadaşlarımı yeniden sayfamda, yeniden benimle paylaşır görünce içim bi şenlendi sorma. huhuuu! :)
senin "dertlerini" seviyorum ben, bakis acini da :))
Ayçaa unutmuşum sana teşekkür etmeyi. İyi ki varsın sen de Ayça! :)
Yorum Gönder