Geçtiğimiz kış, geçtiğimiz ilkbahar ve hatta kısmen geçtiğimiz yaz ödevim beklemekti. Günlerim, haftalarım, aylarım beklemekle geçti. Bekledim... Bekledim... Bekledim...

Uçak tarifeleri, hafta sonu gidiş gelişleri, bilet fiyatlarıydı ilgi alanım. Hasret çekmek vardı hayatımın merkezinde, diğer yarımı Hamburg'da bırakıp gelmiştim ve süreç beklediğimizden çok daha uzun sürmüştü.

Şimdi sahip olduğum herşeye zor kavuştum. ('Zor' kavrami da görece, biliyorum ama...) Aşk'a, dünyanın en muhteşem adamına, dünyanın en muhteşem işine, patronuna, ofisine, arkadaşlarına, ailesine... Paraya, berekete... Bunların her birine büyük sınavlardan geçerek, sabır duygusunu diplerine kadar yaşayarak kavuştum.

Her birinin kıymetini öyle iyi biliyorum ki, her biri için öyle müteşekkirim ki... iyi insan olmak için, elimdekilere layık olabilmek için elimden gelen her şeyi yapmaya çalışıyorum...

Öylesine işte, yazmak istedim...