13 Mayıs 2009 Çarşamba

Hayatın kıymetini biliyosan atlamazsın abla...

Geçenlerde Mecidiyeköy ışıklarında, kaldırımda karşıya geçmek için bekliyorum. Sırtında çantasıyla ortaokul çağında olduğunu tahmin ettiğim bıçkın bir oğlan acele acele yürüdü benim bulunduğum yere doğru ve sabırsız bir şekilde kaldırımdan yola indi. Bir yandan gelen arabaları izliyor, bir yandan yolun karşı tarafına bakıyor ve bu arada da sürekli iki üç adım sola iki üç adım sağa yürüyor. Bir boşluk bulsa yola atlayacakmış gibi bir hali var.
Birkaç saniye izledim ve sonradan pişman olacağıma, azar işitme riskini göze alarak yaklaşıp omuzuna dokundum. Döndü baktı.

- Yola atlamayacaksın değil mi ablacım?
- Yok atlamayacağım abla
- Heh tamam! Korktum da ben belki acele edip geçmek istersin diye...
-Hayatın kıymetini biliyorsan atlamazsın abla- (ağzını yana yayarak flörtöz bir gülüşle)

Gülümsedim çok bilmişe ve saçlarını okşayıp iyi günler diledim ona. Yoluma devam ettim.

2 yorum:

Tijen dedi ki...

Mecidiyeköy dedin tüylerim diken diken oldu Demet! Başıma bir şey geldiğinden değil de o keşmekeş çok yormuştu beni bir zamanlar...

Demet dedi ki...

Ben de oyle ozlemisim ki bu kaos'u bile Tijencigim, o igrenc klakson sesleri ve curcunanin arasindan bile gulumseyerek geciyorum simdi. Bu ne kadar surer bilinmez tabi :)))