Bayramlar artık eskisi gibi olmayabilir, hatta benim için anlamı değişmiş de olabilir... Ama ben hala icimde, çocukluğumda yaşadığım bayramların tadını yaşıyorum. Akide şekeri gibi yanaklarımın içine sakladım, tadını çıkarıyorum... Bayram sabahları ailemden uzaktaysam (ki son 1,5 senedir böyle denk geldi) içim inceden bi sızlıyor hala...
Bayramlar insanlara neşe veren, onları bir araya getiren günler. Güzel yemekler yapılan, özene bezene giyinilen, güzel sofralar kurulan. Herkesin bir arada olduğu... Genci, yaşlısı, çocuğu...
Geriye baktığımda bayramları hep rugan ayakkabılar ve kahkahalarla anımsarım. Bol da şekerleme ve harçlık tabi.
Ve aklıma şimdi, para yerine mendil veren teyzelere gıcık olduğum geliyor da gülümsüyorum. O zamanlar 'nedense' para sahibi olmak çok önemli. Ah, belki de en kıymetlisi, en gönülden geleni o mendillermiş şimdi anlıyorum...

Evet hayvanlar kesilmesin istiyorum, ama bunu hep istiyorum. Bütün dünya her gün çatır çatır et yerken ve hayvancıklar entegre tesislerde çok kötü koşullarda toplu halde 'katledilirken' kaşlarımı sadece kurban bayramına çatamam.
Bazı ritüeller kanundan da öte, tarihe ve geleneklere sımsıkı tutunmuşlar. Değiştirmek bir yana, söz söylemek bile manasız aslında.
Kısa bir süre sonra yeni yıla girilecek ve en fazla 1-2 hafta içinde kaldırımlar (buralarda) 'işi bitmiş ve atılmış' çam ağacı cesetleri ile dolacak. Benim nazarımda fark yok...
Çam ağacı satanların, satın alanların' içini rahat ettirmek için arkasında durdukları şey; bu minik ağaçların var olan ormanlardan kesilmediği, kesilmek için özel dikilip yetiştirildiği. Tıpkı hayvanlar gibi... Kesilip yenmek için doğan.

Yine tatlı tatlı geçsin bayram, uzaktakileri arayıp sormak, bekleyenlerimiz varsa mutlu etmek için vesile olsun. Yol yakınsa bir ziyaret, yol uzaksa bir telefon ile.
Çocukluğumun bayramlarından hatırladığım ama şimdi çoğu hayatta olmayan bütün teyzeler, amcalar hepsini sevgiyle anıyorum bugün, mutlu bayramlar diliyorum herkese.