18 Haziran 2008 Çarşamba

Burkulmadan kaynakli hareketsizlik günlerime bir son verdim artik. Bu hafta basi itibariyle yeniden uzun sabah yürüyüslerime basladim.

Buraya geldigim ilk günlerde baslayip kursumun sabah saatlerine alinmasina kadar devam ettigim gibi esimi ise ugurlayip yürüyüsüme basliyorum. 1,5 saat araliksiz hizli bir tempoyla yürüyorum ve eve dönüyorum. Yanimda fotograf makinem varsa arada sipsakliyorum :)



Bilegimin en azindan bunu yapabilecek kadar düzelmis olmasi sevindirici, hala kosamasam da...

Her zamanki gibi Alster Gölü'ne gidiyor ve kiyisinda ördeklerle, kazlarla, kugu ve karabataklarla halleserek yürümeye devam ediyorum. Su siralar hepsinin dogurma zamani galiba :))


Ön tarafta duran baba kugu, arkada duran anne kugu vee onlarin minik bitleriii :)
Arkalarinda gezinen minikler de karabataklarin civcivleri :))

Bu fotograflari dün cekmistim. Aslinda tam fotograflik görüntü bugün vardi ama malesef fotograf makinem yanimda degildi.

Yürürken 50 mt öteme bir baktim ki, bisiklet yolunda giden bisikletlikler aniden durup bisikletten inip yürüyerek kenardan geciyorlar ve sonra yine bisikletlerine binip devam ediyorlar ve yürüyen kosan insanlar durmus ayni yere bakiyorlar. Eyvah! dedim icimden acaba bir hayvancigin basina bir sey mi geldi?
Ama yaklasinca öyle olmadigini anladim gülen yüzlerden. Anne kugu ve arkasinda tek sira halinde 7-8 tane bebek kugu bisiklet yolundan yürüyorlardi. Ve bisiklet trafigini felc etmislerdi üstelik umurlarinda da degildi :)) Cevrelerindeki insanlarin gülen yüzlerine ve üzerlerindeki ilgiye aldirmadan dünya umurlarinda degil gibi yürümelerine devam ettiler...

Ve ben bunun fotografini cekemediiiiiiiiiiiiiiiiiimmmmmmmmmmmm!

8 yorum:

Zamandan Sızan dedi ki...

acaba diyorum bu nedenlemi sakin bu insanlar..bizde daha insancıllar ve yaşam hakkı tanıyorlar diğerlerine..bizde hala hayvan beslemenin oturduğun dairede sorun olduğu bir zamanda yaşarken.. bütün bir trafiğin ördek ve yavruları için dakikalarca sakince beklediğini görünce insan newyork sokak ve caddelerinde sürekli biryerlere yetişmeye çalışan bu insanları hayranlık ve kıskançlıkla seyretmiştim..
sen nasılsa yakalarsın başka bir kare yakalarsın Demet :)

Demet dedi ki...

Her evin bir evcil hayvani mutlaka var burada Kiymet, olmayan istisnadir. Köpekler sahipleri ile birlikte trenlere bile binebiliyorlar. Isin ilginci bu insanlarin köpekleri de sakin. Ayni trenin icinde bilmemkac köpek... Hicbiri birbirine hirlamiyor :))

Parktaki tavsanlardan, sincaplardan insanlarin onlari beslemesinden sözediyordum bir gün babama, ilk dedigi sey su oldu:
Bizde olsa ertesi güne cikamazdi gariplerim, aksama izgara olurdu sonlari...

Belki degisecek zamanlar her sey... Cabalar bu yönde. Ama umarim bir an önce degisir...Sagol Kiymet.

ayçobanı dedi ki...

Almanya'da hayvan haklari, bakimlari ve egitimleri cok önemli bir konu. Hayvanlarin hemen hepsi itaatkar ve sakin. Parklarda, acik alanlarda yaptiklari uzun yürüyüsler, oyunlar sayesinde onlar da cok mutlu :)

Bizim buradaki ördeklerimizin, balikcillarimizin da civcivleri bidik bidik ortalikta dolasiyor, yüzüyorlar. Cok keyifli nehir kenari bu ara :)) Kiymet'in dedigi gibi, yakalarsin eminim yeni ve daha güzel kareler!!

Demet dedi ki...

Ama murphy kanunlarini bilirsin ayca, makinen yaninda olur cekilecek sey olmaz, makinen yaninda olmaz tüm evren anlasip sen kudur diye deli deli pozlar cikarir karsina :)Umarim ters gitme olasiligi vardir ;)

yaban dedi ki...

bende de bu bebeklerin fotoğrafları vardı çokça.. Ama tembel yabandan önce çalışkan demet koydu bloğuna.. :) çekmek marifet değil yayınlamak marifet.
hepsi birbirinden güzel yazılar, her konudaki her cümlene katılıyorummm..

Demet dedi ki...

sen de koy yabaaan sen de kooooyyy :) doyamam ben onlara bakmaya :)

Ebruli dedi ki...

Bisiklet yolunda ailecek yürüyen " kuğu kafilesini"(anne, baba ve yavruları) ben eğer bu manzarayı görüp de; fotoğraflarını çekemeseydim kafayı yerdim herhalde:)) Bayılıyorum kuğuların yavrularına ve yürüyüşlerine...
Benimde hayatımda bazı anlar oluyor ki; fotoğrafını çekemediğim, inan acayip üzülüyorum. Neden fotoğraf makinam yanımda değil diye!..

ayçobanı dedi ki...

Düsündüm de cok da üzülme cekemedim diye. Güzel tasvirlerin de yetiyor. Hem gözlerin, ruhun yasadi ya o ani, o da yeter!!