9 Nisan 2008 Çarşamba

Hamburg'a ilk geldigim günlerde buradaki birkac arkadas bana 'havalar bir süre sonra ruh halini etkilemeye baslayabilir, öyle bir sis iner ki bazen, evlerin catilarini göremezsin, dikkat et' gibi seyler söylemisti, bense siddettle karsi cikip kapali ve puslu havalara bayildigimi ve hic rahatsizlik duymayacagimi söylemistim.

durun durun, fonda su sarki olsun, icimi kiyan :)




Ama artik hic de bayilmiyorum!! :)

Her sabah günesli bir gün olsun (en azindan acik olsun gökyüzü) umuduyla perdeleri aciyor, ve özellikle son bir haftadir hüsrana ugruyorum. Ooofff terlik giymek, etek giymek, günes gözlüklerimi takmak istiyorum artik, semsiyeyi unuttum derdine düsmemek istiyorum.
Terleyerek kosmak istiyorum, sirtimdan $ip $ip ter aksin... Eve gelince soguk dusun altina gireyim...

Mayis ayinin ilk yarisini ortancamin nikahi nedeniyle Istanbul'da gecirecegiz ve ben gitmeden burasiyla bir anlasma yoluna gidecegim, döndügümde havayi, biraktigim gibi bulmak istemedigimi acik ve net söyleyecegim.
Simdiden acik ve günesli günlerin hayalini kurmaya basladim.

Sarki güzeldi degil mi? O zaman ayni kisiden 'eternal flame' ile devam edebilirsiniz :)

Puff kursa gitmek zamani. Simdilik hoscakaliniz...

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Hİç sevmem güneşsiz havaları. İçim kararır, uykum gelir, hüzün çöker. Ben yaz delisiiyim. Güneşimi de, denizimi de is-te-rim! :)Ben Almanya Bİelefeld doğumluyum ve ALmanya' yı hiç sevmem. Puslu-sisli-gri-soğuk-hava kararır kararmaz sokak lambaları kararan-sokakta bir kedi bile göremediğim bir ülke...Allah yardımcın olsun gerçekten...

Demet dedi ki...

Demek ki insan hep elinde olmayani istiyor Hande'cigim :)
Neyse ki kara kis bitti de, o karanlik durumu son buldu. Buna da sükür :)
Ama sokaklarda kedi olmamasi korkunc bir sey. buna o kadar uzuluyorum anlatamam. Ruhumu besleyen seylerden biri de kedileri sevmek oksamaktir ve ben bunu artik yapamiyorum :(